Przejdź do zawartości

Jan Skulich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Skulich
Data urodzenia

21 października 1920

Data śmierci

11 czerwca 2002

Miejsce spoczynku

Cmentarz Posada w Sanoku

Narodowość

polska

Pracodawca

Autosan

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”

Jan Skulich (ur. 21 października 1920, zm. 11 czerwca 2002) – polski pracownik przemysłu budowlanego i motoryzacyjnego związany z Sanokiem.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Nagrobek Jana Skulicha

Urodził się 21 października 1920. U kresu II wojny światowej współdziałał przy odbudowie fabryki Sanowag w Sanoku. Wówczas był jeszcze pracownikiem Mostostalu, z którym pracował przy budowach Mostu Poniatowskiego, Gmachu Sejmu RP, Mostu Śląsko-Dąbrowskiego, Huty Częstochowa, Zakładów Sodowych w Krakowie, Zakładów Metalowych Łabędy, Nowej Huty. Pracownikiem był formalnie od 1952 i w późniejszych latach po przemianowaniu na Sanocką Fabrykę Autobusów „Autosan”. W zakładzie pracował w wydziale remontowym (był kierownikiem zakładowych brygady wydziału remontowego[1]). Według różnych źródeł obchodził jubileusz pracy w zakładzie: 35-lecia w 1980[2] bądź 40-lecia w 1981[3].

Od 1953 do 1954 pełnił funkcję prezesa klubu sportowego Stal Sanok[4][5][6], później zasiadał w zarządzie klubu[7].

Jan Skulich zmarł 11 czerwca 2002. Został pochowany na Cmentarzu Posada w Sanoku. W jego grobie spoczęła Jadwiga Skulich z domu Pruchniak (1926-2013, żołnierz Armii Krajowej, siostra Władysława Pruchniaka)[8].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Elżbieta Kolano. Na przykład Sanok... Zakład a miasto. „Nowiny”, s. 2, Nr 272 z 2 października 1971. 
  2. Nasi jubilaci. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 11 (176) z 10-20 kwietnia 1980. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  3. Nasi jubilaci. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 31 (231) z 10-20 listopada 1981. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  4. Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz, 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001, Sanok 2001, s. 31-32.
  5. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 156-157. ISBN 978-83-935385-7-7.
  6. Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl. [dostęp 2015-09-12].
  7. Nowe władze sanockiej „Stali”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 10 (29) z 15-30 maja 1975. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  8. Władysław Pruchniak: Moje wspomnienia z czasu wojny i okupacji 1939–1944 r.. W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939–1944. Sanok: 2012, s. 40. ISBN 978-83-903080-5-0.
  9. Odznaczeni podczas uroczystej akademii z okazji 30-lecia zjednoczenia polskiego ruchu robotniczego. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 36 (129) z 20-31 grudnia 1978. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  10. Wysokie odznaczenia dla wieloletnich działaczy sportowych i kulturalnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 23 (68) z 1-15 grudnia 1976. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  11. Sławomir Bałda. W dniach lipcowego święta. Pierwszy wpis do „Księga Zasłużonych dla woj. krośnieńskiego” / Wpisani do „Księgi ludzi zasłużonych dla woj. krośnieńskiego”. „Nowiny”. Nr 165, s. 1, 3, 21-22 lipca 1977. 
  12. Sanoczanie w „Księdze zasłużonych dla woj. krośnieńskiego”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 15 (60), s. 1, 1-15 sierpnia 1976. 
  13. Wysokie odznaczenia dla pracowników Sanockiej Fabryki Autobusów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 15 (84) z 1-15 sierpnia 1977. Sanocka Fabryka Autobusów. 
  14. Wysokie odznaczenia dla mieszkańców Sanoka i pracowników SFA na 30-lecie PRL. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 21 (150) z 20-31 lipca 1979. Sanocka Fabryka Autobusów. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]